Ժամանակով մի աղքատ մարդ կար. որքան աշխատում էր, որքան չարչարվում էր, դարձյալ միևնույն աղքատն էր մնում։

Հուսահատված մի օր նա վեր կացավ, թե՝ պետք է գնամ գտնեմ աստծուն, տեսնեմ` ես երբ պետք է պրծնեմ այս աղքատությունից, ու ինձ համար մի բան խնդրեմ։

Ամպոտ սարեն ուրախ ձենով
Ջուր է գալիս, անցնում շենով։
Մի թուխ մանուկ դուրս է վազել,
Ձեռքն ու երես պաղ լըվացել,

Լըվացել է ձեռքն ու երես,
Ու դարձել է՝ խոսել էսպես.

лиса – слово девочка – какая? – хитрая лиса

журавль – слово мальчик – какой? – худой жыравль

пир – слово мальчик – какой? – веселый пир

каша – слово девочка – какая? – полезная каша

голубчик – кто? – слово мальчик – какой? – милый – голубчики

нос – что – слово мальчик – какой? – маленький – носы

лисица – кто – слово девочка –

Երբ աղվեսը առաջին ձագին ուտում է , հասկանում է, որ վատ բան է արել: Գնում է կկվի մոտ և ասում է.

– Կկո՛ւ քույրիկ, ես փոշմանել եմ, որ կերել եմ քո ձագին: Ես քեզ խաբել եմ, սարը իմը չէ, սարը բոլորինն է:

– Ես արդեն հասկացել էի, բայց լավ է, որ դու ինքդ հասկացար, – ասում է կկուն:

Աղվեսը գլուխը կախ հեռանում է անտառ և որոշում, որ այլևս ոչ ոգի վատություն չի անելու:

Բարև, իմ սիրելի՛ ընկեր շուն: Շնորհակալ եմ, որ դու վախեցրեցիր աղվեսին: Քո ու ագռավի շնորհիվ աղվեսը չկերավ իմ վերջին ձագին: Որ աղվեսն էլ ձեզ պես բարի լիներ, այս դժբախտությունը չէր լինի:

Սիրով՝ մայրիկ կկու

Բարև, աղվե՛ս, ինչո՞ւ ես խաբում մայրիկ կկուին , որ սարը քոնն է, մենք գիտենք որ սարը բոլարինն է: Եթե դու սոված էիր ինչո՞ւ էիր ուտում մայրիկ կկուի ձագերին, ավելի լավ կլիներ, որ դու քեզ համար այլ ուտելիք փնտրերի: Շունը քեզ տեղին պատժեց: Թող քեզ դաս լինի, որ չարի վերջը միշտ վատ է լինում:

Հարգանքով՝ Վիկա Միսակյան

Լինում է մի սար,
Էն սարում մի ծառ,
Էն ծառում փըչակ,
Փըչակում մի բուն,

Բընում երեք ձագ,
Ու վըրեն Կըկուն։
— Կո՛ւկու, կո՛ւկու, իմ կուկուներ,