Կա – չկա մի փոքրիկ դդում կա: Այդ դդումի անունը Դադրիկ է : Դադրիկը 8 տարեկան է: Այդ Դադրիկը շատ ընկերներ ունի: Նա երջանիկ է և նա սիրում է նկարել:
Մի օր բակում ընկերների հետ խաղալիս անձրև է սկսվում: Դադրիկը վազում է տուն, և ասում մայրիկին.

– Մայրի՛կ, բակում անձրև է գալիս:

Մայրիկը ասում է.

-Լավ, դու գնա քնելու, մյուս օրը կխաղաս, Դադրի՛կ:

Դադրիկը քնեց: Մյուս օրը Դադրիկը արթնացավ, և գնաց անտառ, տեսավ նապաստակին, ասաց.

– Կդառնա՞ս իմ ընկերը :

Նապաստակն ասաց.

– Այո:

Դադրիկը և նապաստակը սկսեցին խաղալ:

Դադրիկը նապաստակին ծանոթացրեց իր ընկերների հետ, և ամեն օր նրանք սկսեցին միասին խաղալ:

Լինում է, չի լինում՝ մի աղքատ մարդ։ էս աղքատ մարդը գնում է դառնում մի ձկնորսի շալակատար։ Օրական մի քանի ձուկն է աշխատում, տուն բերում, նրանով ապրում են ինքն ու կնիկը։

Մի անգամ էլ ձկնորսը մի սիրուն ձուկն է բռնում, տալիս իր շալակատարին, որ պահի, ինքն էլ ետ ջուրն է մտնում։ Էս շալակատարը գետափին նստած՝ նայում է, նայում էն սիրուն ձկանն ու միտք է անում։

– Տե՛ր աստված,- ասում է,-սա էլ, որ մեզ նման շունչ-կենդանի է, դու ասա՝ սա՞ էլ մեզ նման ծնող ունի, ընկեր ունի, աշխարհքից բան է հասկանում, ուրախություն կամ ցավ է զգում, թե՞ չէ․․․

Հենց էս մտածելու ժամանակ ձուկը լեզու է առնում։

Այն ո՞ր բանջարեղենն է, որ նարնջանագույն է և նրանով շատ համեղ ուտեստներ են պատաստրում: